(၁)
န ပေရသံ ဝိေလာမာနိ၊ န ပေရသံ ကတာကတံ၊
အတၱေနာဝ အေဝေကၡယ်၊
ကတာနိ အကတာနိ စ၊
“သူမ်ားေတြ
ဘာလုပ္ေနပါလိမ္႕ ဆုိၿပီး အၿပစ္ကုိ ရွာရင္း အခ်ိန္ကုန္မခံပါနဲ႕၊
တေန႕တာက်င္လည္မွဳၾကီးထဲ
ငါ ဘာ ကုသုိလ္ေကာင္းမွဳေတြ လုပ္ၿပီးၿပီလဲ ဆုိတာပဲ ၿပန္သုံးသပ္ပါ”
(ဗုဒၶ)
ပါေဝယ်က ဆုိတဲ႕
ဆရာၾကီး အေၾကာင္းကုိ ဖတ္ရတုန္းက ဒီလူရဲ႕ ေလာဘဟာ သိပ္ရီစရာ ေကာင္းတယ္လုိ႕ ထင္ခဲ႕တာပါ၊
ဒါေပမဲ႕ ဘာဆန္းလဲ ကုိယ္႕ကုိယ္ကုိ ၿပန္သုံးသပ္လုိက္တဲ႕ အေတြးတုိင္း
ဘယ္ေတာ႕ မဆုိ
အတၱပါေနတာ ဓမၼတာပါ၊ ဗုဒၶက သူမ်ားကုိ ၾကည္႕မေနနဲ႕ ၊ ကုိယ္႕ကုိယ္ကုိ ၿပန္သုံးသပ္တဲ႕၊
တကယ္တမ္း
ကုိယ္႕ အနာဂါတ္ကုိ ေရးထုိးမွာ ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြပဲ ၿဖစ္ပါတယ္၊
ဘယ္ေတာ႕မဆုိ
ကုိယ္ မမွားဘူး ထင္ေနတဲ႕ ေလာကၾကီးထဲ ဗုဒၶက မီးစေလး ၿပန္ညွိ သတိေပးေတာ္မူခဲ႕ပါတယ္၊
“ကုိယ္႕ အေၾကာင္းပဲ
ကုိယ္စဥ္းစား”တဲ႕၊ ပါေဝယ်က လုိ လူစားေတြ ေလာကမွာ ဒုနဲ႕ေဒး၊
ဒါေၾကာင္႕
မိတ္ေဆြက ေၿပာတယ္ ထင္ပါရဲ႕၊
“ေဒဝဒတ္ ဟာ
သူ မွန္တယ္လုိ႕ အၿမဲ ယူဆခဲ႕တယ္၊ ယုံၾကည္တဲ႕ အတုိင္းလဲ လွဳပ္ရွားခဲ႕တယ္၊ သူ မွားပါတယ္
လုိ႕ ေနာက္ ဆုံး အခ်ိန္ကလြဲၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ မယူဆ ခဲ႕ဘူး၊ ခုေခတ္လူမ်ား ထဲမွာလဲ ေဒဝဒတ္လုိ
အတၱမ်ဳိးနဲ႕ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ထြန္းကားလာၿပီ ထင္လဲ ကုိယ္႕လူရဲ႕၊ ဒါေတာင္လူေတြက ဂုဏ္ယူၿပီး
ေၿပာေနၾကေသးတယ္ေလ၊ တပည္႕ေတာ္ကေတာ႕ ကုိယ္မွန္တယ္ ထင္ရင္ ဇြတ္လုပ္ခ်ၿပစ္လုိက္တာပဲ ဘုရား
တဲ႕၊ ကုိယ္ ကလဲ ၿပန္ေၿပာလုိက္တယ္ ေအး ေဒဝဒတၱ ဆုိတဲ႕ ဗုဒၶသာသနာ ရဲ႕ ဗီလိန္ ကုိယ္ေတာ္ၾကီးကလဲ
မွန္တယ္ ထင္ရာကုိ ဇြတ္လုပ္ခဲ႕တာပဲ ဗ် လုိ႕ေလ၊”
လူဆုိတာ ကုိယ္႕ကုိယ္ကုိ
ၿပန္ဆုံးမဖုိ႕ ခဲ႕ယဥ္းေနတတ္ေပမဲ႕၊ သူမ်ားကုိမ်ား ဆုိ သိပ္ ဆရာလုပ္ခ်င္ၾကတဲ႕ အမ်ဳိးက
မ်ားသားကလား၊ ဒါေၾကာင္႕လဲ “ကြယ္ရာမွာ အတင္းတုတ္ၿခင္း” ဆုိတဲ႕ ေဝါဟာရ ၾကီးက ကမၻာဦး
အစကေန ယေန႕ ေမာ္ဒန္ကာလမ်ားအထိ မရိုးႏုိင္ မအီႏိုင္ သူ႕ ဂုဏ္သိကၡာ သူ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ေနၿခင္း
ၿဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕၊၊
(၂)
“မဟတၳမဂႏၵီ”
လုိ႕ ဆုိလုိက္တာနဲ႕ ေမတၱာတရား ၾကီးမားတဲ႕ ၿပဳံးတုံ႕တုံ႕ အိႏၵိယႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ၾကီးကုိ
ေၿပးၿမင္မိၾကမယ္ ထင္ရဲ႕၊
တေန႕ဂႏၵီၾကီးဆီကုိ
သူ႕သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ သားငယ္ လက္ဆြဲၿပီး ေပါက္ခ်လာပါတယ္၊
“သူငယ္ခ်င္းလုပ္ပါဦး”
သူ႕သူငယ္ခ်င္းက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
“ဘာၿဖစ္တာလဲ”
“ငါ႕သားေလးကြာ
မင္းတူေပါ႕ ခ်ဳိခ်ဥ္ေတြ သိပ္စားတယ္ကြာ၊ ဒီပုံစံ အတုိင္းဆို သူ႕ သြားေတြ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕
သြားလိမ္႕မယ္၊ မင္း ဆုံးမေပးပါဦး၊”
ဂႏၵီၾကီးက
စဥ္းစားတယ္ ၊ ေနာက္ၿပီး သူ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ကေလးကုိ တလွည္႕စီၾကည္႕တယ္၊
“ေအး တစ္လ
ေနရင္ ၿပန္လာခဲ႕ၾကကြာ၊”
သူ႕သူငယ္ခ်င္းက
အံ႕ၾသသြားတယ္၊ ဟ ဒါေလး ခ်ဳိခ်ဥ္ မစားနဲ႕ ဆုံးမဖုိ႕ အေရးကုိ တစ္လေတာင္ ေစာင္႕ရဦးမွာလား
ဆုိေတာ႕၊ ေၿပာသလုိသာ လုပ္ေပးဖုိ႕ ဂႏၵီၾကီးက သူ႕သူငယ္ခ်င္းကုိ ေမတၱာရပ္ခံလုိက္ပါတယ္၊
ဒါနဲ႕ တစ္လၾကာေတာ႕
သားကုိ ေခၚၿပီး သူ႕သူငယ္ခ်င္း ၿပန္လာတယ္၊
“သူငယ္ခ်င္း
ဘယ္လုိလဲ အေၿဖရၿပီလား” လုိ႕ ဂႏၵီၾကီးကုိ ေမးပါတယ္၊
“ေအး”
ဂႏၵီၾကီးက
ေခါင္းညိတ္တယ္၊ ၿပီးေတာ႕ ကေလးကုိ အနား လက္ယပ္ေခၚလုိက္တယ္၊
“သား လာစမ္းပါဦးကြ”
ကေလးက ဂႏၵီၾကီး
ဘာေၿပာမလဲ ၾကည္႕ေနတယ္၊
“သား ခ်ဳိခ်ဥ္မစားနဲ႕ကြ၊
ခ်ဳိခ်ဥ္စားရင္ မင္းသြားေတြ အသက္ၾကီးတဲ႕ အထိ မသြားပဲ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ က်ဳိးကုန္လိမ္႕မယ္”
ဆုိၿပီး ဆုံးမ စကားေတြ ေၿပာပါတယ္၊
ၿပီးၿပီလဲ
ဆုိေရာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက ဂႏၵီၾကီးကုိ ေမးပါတယ္၊
“ေနပါဦး၊
မင္းက ဒီခ်ဳိခ်ဥ္ မစားဖုိ႕ ေၿပာရုံေလး ဘာလုိ႕
တစ္လေတာင္ အခ်ိန္ေပးေနရတာလဲ”
အဲ႕ေတာ႕မွ
ဂႏၵီၾကီးက
“ေအး မင္းရဲ႕သားကုိ
အဲ႕ေန႕ကတည္းက ဆုံးမစကားေၿပာလုိက္ရင္ ရေပမဲ႕၊ မင္းလာေၿပာတဲ႕ ေန႕က ငါကုိယ္တုိင္ ခ်ဳိခ်ဥ္
အရမ္းၾကဳိက္တဲ႕ သူ ၿဖစ္ေနလုိ႕ပဲေလ၊ မင္းရဲ႕သားကုိ ခ်ဳိခ်ဥ္မစားဖုိ႕ အေၾကာင္းေၿပာဖုိ႕
ငါကုိယ္တုိင္ တစ္လ တိတိ အခ်ိန္ယူၿပီး ခ်ဳိခ်ဥ္ မစားဖုိ႕ ၿဖတ္ခဲ႕ရတယ္၊ ရက္ ႏွစ္ဆယ္ အၾကာေလာက္မွာ
ငါ ခ်ဳိခ်ဥ္ လုံးဝ ၿပတ္သြားခဲ႕တယ္၊ ဒါေၾကာင္႕ တစ္လ ေၿမာက္မွာ ငါ ကုိယ္တုိင္ မလုပ္တဲ႕
မေကာင္းတဲ႕ အလုပ္တစ္ခုကုိ မင္းရဲ႕သား မလုပ္ဖုိ႕ လိပ္ၿပာသန္႕သန္႕ ေၿပာလုိ႕ရတာေပါ႕၊
ေလာကၾကီးမွာ
သူမ်ားကုိ ေၿပာဖုိ႕ စကားလုံးေတြ ေပါသေလာက္၊ ကုိယ္႕ကုိယ္တုိင္ ၿပန္ဆုံးမဖို႕ေတာ႕ လူတုိင္းနီးပါး
ဝန္ေလးေနတတ္မယ္ ထင္ပါတယ္၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ သူမ်ားကုိ ေဝဖန္ ေထာက္ၿပ ဆုံးမေတာ႕မယ္
ဆုိတာနဲ႕ ငါ ကုိယ္တုိင္ ‘အဲ႕ အလုပ္ကုိ ကင္းသူ တကယ္ ဟုတ္ရဲ႕လား’ လုိ႕ ကုိယ္႕ကုိယ္ ၿပန္
ဆန္းစစ္တတ္ၾကပါတယ္၊
ဒါေၾကာင္႕
ဗုဒၶအရွင္က ေၿပာပါတယ္၊
“အတၱေနာဝ အေဝေကၡယ်၊ ကုိယ္႕ကုိယ္ကုိသာ အရင္ဆုံးမပါခ်စ္သား” တဲ႕………
