“ေနာက္ဘဝကုိ
ေမွ်ာ္ေငးရတာ
ညမ်ား ဆန္ေနမလား
အခ်ိန္နဲနဲေလာက္
ရမယ္ဆုိ
ေလးဘက္ေလးတန္
နံရံကုိေငး
ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕
ဖရုိဖရဲေတြ ေတြ႕လိမ္႕မယ္”
ရွင္မားရု(ဂါထာ)
ၿမည္းတေကာင္
ရဲ႕ က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္ေတြမွာ ၾကည္ၿပာေရာင္ ခြါလွလွေလးေတြက ၿမစ္ကမ္းေဘး ဆည္းဆာေရာင္
လႊမ္းေနတဲ႕ ၿမက္ခင္းပါးေတြနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ လုိက္ဖက္လုိက္သလဲ၊
သူမရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းပါးေတြနဲ႕
ရိတ္သိမ္းလုိက္တုိင္း ကုိယ္႕ အသက္ရွဳသံေတြ ပါးပါး ပါးပါးလွီးႏႊာခံေနရတယ္၊
သူမ က နက္ေမွာင္ေကာ႕ေနတဲ႕
ပန္းတုံးေရာင္ လည္ဆံလႊာေတြကုိ လွစ္ခနဲ ေကာင္းကင္ေပၚ တခ်က္ၿပစ္တင္လုိက္ရင္း ကုိယ္႕ကုိ
သာမန္ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ဂဃနဏ ၾကည္႕ေနတယ္၊
“ရွင္ ဘယ္က
လာတာလဲ” (ပ်ားရည္စက္ ဝတ္မွဳန္ေတြက်ဲထားတဲ႕ ခ်ဳိၿမၿမ အသံ)
ကုိယ္ ဣေၿႏၵ သိသိသာသာ တစ္ခ်က္ပ်က္သြားသည္၊ ၿပန္ဆည္လုိက္တယ္၊
တည္ၿငိမ္ေလာက္ၿပီ၊
“ဟုိေလ ဘနားရပ္စ္ကပါ”
(ဟင္ဒီ စပိ
မပီမသနဲ႕ ကုိယ္အသံက တစ္တစ္ခြခြ၊ ဟုိေလ ဆုိတဲ႕
အာလုပ္ဝါက်ကုိ အစၿပဳမိတဲ႕အတြက္ ကုိယ္ ဣေၿႏၵ ပ်က္တာ သိသြားေလမလား၊ ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ပဲ
ရင္ထဲ ၾကိတ္ အၿပစ္ေတြ တင္ေနမိတယ္။)
“For
what” (သူမက ဟင္ဒီမဟုတ္တဲ႕ speaking တမ်ဳိးကုိ
သုံးရင္ စိတ္ဝင္တစား၊ အင္း ဘာမွေတာ႕ မဆုိင္ပါဘူး၊ အဲ႕လုိ မင္း စပီကင္ ညပ္သုံးလုိက္တုိင္း
ကုိယ္ ရူးေလာက္ရဲ႕၊)
“Distribution
ကိစၥနဲ႕” (ကုိယ္ကလဲ အားက်မခံ)
သူမ ရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းထက္မွာ
ေက်နပ္ အၿပဳံးက ပါးပါးေလး ပ်ံဝဲသြားတာ ကုိယ္ၿမင္လုိက္သလားပဲ၊
“ဒါဆုိ ရွင္က
ဒီ ကုန္ပစၥည္းၾကီးေတြ ပုခံုးေပၚထမ္းၿပီး ခရီးမုိင္ ဘယ္ေလာက္ အထိ အသြား အၿပန္လုပ္ရလဲ”
(ဗုေဒၶါ သူမရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကုိယ္ အင္တာဗ်ဳးေတြ ေၿဖေနရပါလား၊)
“၇ ယူဇနာပါ
ညီမ” (ႏွစ္ေယာက္ၾကား ရင္းႏွီးမွဳ ပုိ နီးကပ္ လာေအာင္ ကုိယ္က သတိၾကီးၾကီးနဲ႕ ‘ညီမ’ ဆုိတဲ႕
စကားကုိ ဆြဲသုံးလုိက္တယ္။)
သူမ က ကုိယ္႕ကုိ
ၾကည္႕ေနတယ္။ၿပီးေတာ႕
“ရွင္ ဒီေလာက္ထိ ခရီးမုိင္ေတြ သြားေနတာ ရွင္ၿပန္လာရင္ အေမာေၿပေစတဲ႕
သူေရာ ရွင္မွာ ရွိရဲ႕လား”
Gf ကုိေမးေၾကာင္း
သဘာဝ အတတ္ပညာအရ မေၿပာပဲ ကုိယ္သိလုိက္တယ္၊ ကုိယ္ေၿဖရ နည္းနည္း က်ပ္သြားတယ္၊
“မရွိပါဘူး
ညီမ”
ဒီတခါ သူမ
ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ် မဆုိ၊ အတန္ၾကာတဲ႕ အထိ ကုိယ္႕ မ်က္လုံးေတြကုိ စုိက္ၾကည္႕ေနတယ္။ တခုခုကုိ
စူးစမ္းေနပုံပဲ၊
ၿပီး သူမ
ဆီက ကရုဏာ ဆြတ္ထားတဲ႕ အာေမဋိတ္သံ တခု၊ ကုိယ္႕ အားအင္ ေတြကုိ ဆြဲငင္ယူသြားသလား ေအာင္႕ေမရတယ္၊
“ရွင္ အရမ္း
ပင္ပန္းရွာမွာပဲေနာ္”
ၿမည္းႏွစ္ေကာင္ၾကား
တိတ္ဆိတ္မွဳက ေယာဂီေရာင္ ဝတ္ၿပီး လမ္းသလား ေနေလရဲ႕…………
…………………………………………………………………………………………………….
သိပ္မၾကာပါဘူး
ကုိယ္႕ သခင္ ေရာက္လာတယ္၊ ဆည္းဆာေရာင္က ေဖ်ာ႕ေတာ႕ေတာ႕
“သား ၿပန္ၾကစုိ႕”
(ကုိယ္ မေပ်ာ္ဘူး၊ ‘တစုံတရာဟာ ၾကယ္ေတြေၾကြေအာင္ ၿပဳလုပ္ေပးေနၿပီလား မေကာ္နီ’ ေရ)
“သခင္ ၿပန္ပါေတာ႕ဗ်ာ၊
ကုိယ္ မလုိက္ေတာ႕ဘူး၊” (မင္း အတြက္နဲ႕ ကုိယ္ စၿပီး ဆန္႕က်င္ၿပီ)
သခင္ က ကုိယ္႕ကုိ
တတြတ္တြတ္ေခၚတယ္၊ ကုိယ္က ဘူး ခံတယ္၊
ၾကာေတာ႕ သခင္႕ရဲ႕
စိတ္ထဲမွာ ကုိယ္႕ကုိ ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ေခၚမွ ရမယ္ ဆုိတဲ႕ အေတြးမ်ဳိး ဝင္သြားပုံရတယ္၊
သခင္႕အသံက မာ လာတယ္၊
“ေအး မင္း
မလုိက္ရင္ မင္းကုိ ၾကိမ္ ႏွင္တံ ဒဏ္ရာေတြ အသားထဲ နစ္သြားေအာင္ ေဆာ္ၿပီး ေခၚမယ္၊”
ကုိယ္ မေၾကာက္ေတာ႕၊
ဘာမွ မေၾကာက္ေတာ႕ပါဘူး ေကာင္မေလး၊
“သတၱိရွိရင္
လုပ္လုိက္စမ္းပါ၊ ခင္ဗ်ားသာ က်ဳပ္ကုိ အဲ႕လုိ ရုိက္ရင္ က်ဳပ္ကလဲ ေရွ႕ေၿခကုိ ေၿမမွာေထာက္
ေနာက္ေၿခကုိ အားကုန္လႊဲ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သြားေတြကုိ အၿပြတ္လုိက္ ကြ်တ္က်ေစရမယ္”
သခင္႕ရဲ႕
စူးစမ္းမ်က္လုံးေတြ ကုိယ္႕ရဲ႕ ေဘးဘီ နံဝဲကုိ ေရာက္လာတယ္ လုိ႕ ကုိယ္ထင္လုိက္တယ္၊
ကုိယ္႕ သခင္
ၿပဳံးတယ္၊ လွ်ဳိဝွက္ေသာ အၿပဳံး
အသံက ခုနကနဲ႕
so so different သြားတယ္၊
“သား”
ကုိယ္ မ်က္ႏွာကုိ
ရွစ္ေခါက္ခ်ဳိးထားတယ္၊ မရဘူး လာေခ်ာ႕လုိ႕ရမယ္ မထင္နဲ႕
“ငါ႕သားသာ
တကယ္လုိ႕ ငါနဲ႕ ၿပန္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေၿခေထာက္ေလး ေလးေခ်ာင္းက ခရုသင္းေလးလုိ ၿဖဴေဖြးၿပီး
အရမ္းလွတဲ႕ ကေလးမ တေယာက္ကုိ ငါ႕သားအတြက္ အေဖ ရွာေပးမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား”
ကုိယ္႕ သခင္ကုိ
ကုိယ္ မ်က္လုံး ဝင္႕ၾကည္႕လုိက္တယ္ ၊ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ႕မလား၊ မ်က္လုံးထဲမွာ အေၿဖရွာေနတယ္၊ဟုတ္တယ္
လူဆုိတာ ကုိယ္တုိ႕လုိ တိရစၦာန္ ေလာကသားေတြေလာက္ ယုံရတာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ သခင္ကေတာ႕ ၿပဳံး
ၿပဳံး ေလးနဲ႕ ကုိယ္႕ကုိ ေမးဆတ္တယ္ ‘ဘယ္လုိလဲ’ ဆုိတဲ႕ သေဘာ
“ကတိေနာ္”
“ကတိေပါ႕
သားရဲ႕”
“ခင္ဗ်ား
ကတိသာ တည္စမ္းပါေစ၊ တေန႕ ၇ ယူဇနာ သြားေနတာကေန
ႏွစ္ဆ တုိးၿပီး ၁၂ ယူဇနာ သြားၿပမယ္ဗ်”
သခင္႕ရဲ႕
လက္ဖဝါးေတြက ကုိယ္႕ လည္ဆံေမႊးေတြၾကား ႏုညံစြာ ေၿပးကစားရင္း ကုိယ္႕ကုိ ေခါင္းညိတ္ၿပတယ္။
ကုိယ္ တက္ၾကြလာတယ္၊
ကုိယ္႕မွာ အားေတြ ၿပန္ၿပည္႕လာသလုိ ခံစားရတယ္၊
……………………………………………………………
ဘနားရပ္စ္(ဗာရာဏသီ)
ကုိ ၿပန္ေရာက္ၿပီ၊ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ သခင္က တုတ္တုတ္မွ် မလွဳပ္၊
ကုိယ္ စိတ္ပူရၿပီ၊
သခင္ တကယ္ ကတိမတည္ေတာ႕ၿပီလား ‘ေယာက္်ားမွာ ကတိ’ ဆုိၿပီးေတာ႕မ်ား၊
“ခင္ဗ်ား
ကြ်န္ေတာ႕ အတြက္ မိန္းမ ရွာေပးမယ္ ဆုိဗ် ခင္ဗ်ားၾကီး လူၾကီးလုပ္ၿပီး ကတိ မတည္တာလား”
ကုိယ္႕ အေၿပာေၾကာင္႕
သခင္က ကုိယ္စားဖုိ႕ အစာေတြ ထည္႕ေပးေနရင္းက ေမာ႕ၾကည္႕တယ္၊
“ မလိမ္ပါဘူး
သားရဲ႕”
သခင္႕ မ်က္ႏွာက
တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္၊ ကုိယ္႕ စကားမစပ္ခင္ သခင္က ဆက္ေၿပာတယ္၊
“ဒါေပမဲ႕
မင္းကုိ ငါ အစာ တေန႕ကုိ တေကာင္စာပဲ ေကြ်းႏုိင္မယ္၊ မင္းမိန္းမ လာရင္လည္း မင္း ေဝစု
တေကာင္စာထဲကပဲ မင္းဟာမင္း ခြဲေကြ်းရမယ္၊ ေအး မင္းနဲ႕ မင္းမိန္းမ နဲ႕ ေပါင္းသင္းၿပီး
ရလာတဲ႕ ကေလးေတြလဲ မင္းတေကာင္စာ ေဝစုထဲကပဲ မင္းဟာ မင္း ခြဲေကြ်းရမယ္၊ ငါနဲ႕ မဆုိင္ဘူး၊”
ကဲ ဘယ္ေလာက္
ခြက်တဲ႕ သခင္လဲ၊ တေကာင္စာပဲ ေပးႏုိင္မတဲ႕၊ အဲ႕လုိက်ေတာ႕လဲ မၿဖစ္ေသးဘူးေလ၊
ကုိယ္ စားဖုိ႕
တေကာင္စာေလးကုိ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ေကာင္ သုံးေကာင္ ထပ္ခြဲေၾကြးရမယ္ ဆုိေတာ႕၊ ခဏ တၿဖဳတ္ တရက္ႏွစ္ရက္
ဆုိ ကိစၥ မရွိ၊ ေနစဥ္ရက္ဆက္ၾကီးက်ေတာ႕လည္း၊ ကုိယ္စဥ္းစားရၿပီ။
“အာ အဲ႕ဒါမ်ဳိးေတာ႕
ဘယ္ရမလဲ ဗ်”၊ သတၱဝါတုိင္းဟာ ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ေတာ႕ ေစတနာ အရွိဆုံးပဲ ဟာ၊
“အဲ႕ဒါ ဆုိရင္ေတာ႕
ငါလည္း မတတ္ႏုိင္ဘူးေဟ႕၊ မင္း သိပ္လိုိခ်င္ေနပါတယ္ ဆုိရင္ေတာ႕လည္း ငါ ရွာေပးရမွာေပါ႕
၊ အဲ ဒါေပသိ ငါကေတာ႕ တစ္ေကာင္စာပဲ အစာေပးမွာေနာ္”
ကုိယ္ တကယ္
စိတ္ပ်က္သြားတယ္၊ သက္သက္ အႏုိင္က်င္႕ ခံရမွန္း သိေပမဲ႕လည္း ကုိယ္မတတ္ႏုိင္ေတာ႕ဘူး၊
ဘယ္ႏွာ႕ တေကာင္စာပဲ တဲ႕၊ ကုိယ္႕မွာ ေၿပာစရာ စကားရွားလာတယ္၊
“ဘယ္လုိလဲ”
သခင္က ကုိယ္႕ကုိ
စူးရဲ စူးစမ္းတဲ႕ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ၾကည္႕ရင္း အကဲခတ္တယ္၊
တကယ္ပါ အဲ႕
အခ်ိန္တုန္းက ကမၻာမွာ အဲ႕မ်က္လုံးေတြကုိ အမုန္းဆုံးၿဖစ္ခဲ႕မွာပဲ၊
“ေတာ္ၿပီဗ်ာ
မယူေတာ႕ဘူး” ကုိယ္ အေလွ်ာ႕ေပးလုိက္ရတယ္၊
ကုိယ္႕ အေၿဖကုိ
သခင္က သေဘာက်သြားတဲ႕ ဟန္ ၿပဳံးရင္း၊ တဖက္လွည္႕ ေလ ေလးတခြ်န္ခြ်န္နဲ႕ ထြက္သြားတယ္၊
ေလာက ၾကီးကလဲ
သိပ္ခက္ေနပါလား ၿမည္းငယ္မေလးရယ္၊ အားလုံးၿပီးသြားၿပီ ကုိယ္႕ ရင္ထဲက တအုန္းအုန္းနဲ႕
ရုန္းကန္ေနတဲ႕ ခ်င္ၿခင္း ခ်စ္စိတ္ေတြကုိ မခ်င္႕မရဲ ကုိယ္ စြန္႕လႊတ္ခဲ႕ၿပီး၊
……………………………………………………………………………………………
ခုဆုိရင္
ကုိယ္လဲ တဏွာေတြ ကုန္ရာ သႏၱိ အိမ္ရာၾကီးထဲ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းေနခဲ႕ၿပီ၊
ကုိယ္ ခဏခဏ
အိမ္မက္ ၿပန္မက္ခဲ႕ရတဲ႕ မင္းရဲ႕ တစ္ဝက္ဖီး ဆံႏြယ္ေလးမ်ားနဲ႕ “ေမာင္္ ၿမန္ၿမန္ ၿပန္ခဲ႕ပါေနာ္”
ဆုိတဲ႕ စကားသံေလးေတြ ငါ႕နံရံေတြမွာ အရည္ေပ်ာ္သြားခဲ႕ပါၿပီ မိ ကလ်ာ၊
ကုိယ္႕ အေတြးေတြၾကား
ၿဖတ္ခနဲ
ဟုတ္တယ္ စကားသံ
သဲ႕သဲ႕ ကုိယ္႕ၾကားတယ္၊ ကုိယ္ ငုံ႕ထားတဲ႕ ေခါင္းကုိ ေမာ႕၊ ေရွ႕တည္႕တည္႕ကုိ ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕…………………
ပန္းေတြ အလယ္မွာ
အပြင္႕လွလွနဲ႕ ငွါးငွါးစြင္႕ေနတဲ႕ ပဒုမၼာ ၾကာပန္းၾကီး သဖြယ္ ပရိတ္သတ္ ေလးပါးၾကား တင္႕တယ္ေနတဲ႕
ေနာင္ေတာ္ဗုဒၶ အရွင္ ၊
ကုိယ္႕ အတိတ္ေတြဟာ
မင္းနဲ႕ ပါတ္သက္လာတုိင္း သိပ္ရယ္စရာ ေကာင္းေနပါလား မိကလ်ာ၊ ေအာ္…………………….အတိတ္ဆက္ဆက္
ခ်စ္ခဲ႕ရတဲ႕ ကလ်ာ ပါလား…………
ကုိယ္ ခါးကုိ
ၿပန္မတ္ရင္း၊ တရားဘက္ အာရုံ ၿပန္စုရင္း နားစြင္႕လုိက္ေတာ႕…………………..၊
ၾကည္လင္ၿပတ္သား
ခန္႕ညားတဲ႕ ထုိအသံ ၊ ဟုတ္တယ္ ဗုဒၶ အရွင္ရဲ႕ အသံ ၊ အေဝး ေလထုကုိၿဖတ္ နားေတြထဲကုိ မတ္တပ္ရပ္
ေၿပာေနသလား ထင္ရတဲ႕ အသံ တိတ္ဆိတ္ၿခင္းေတြၾကား ထီးထီးၾကီး ၿပန္႕ကားလွ်က္…………
“ေခါင္မလုံတဲ႕
အိမ္နံရံေတြမွာ
မုိးေရေပါက္ေတြ
က်ေနသလုိ
အာရုံေတြကုိ
စုစည္း မထားဘဲ ဝိပႆနာနဲ႕ ကင္းကြာတဲ႕ လူရဲ႕ စိတ္ကုိ
ကိေလသာ မုိးေပါက္ေတြက
ယုိက်ေနဦးမွာပဲ”
(ဗုဒၶ)
ရဟန္း ဘဝေရာက္ခဲ႕တာေတာင္
မင္းအေၾကာင္းေတြးရင္ ေသြးေႏြးေႏြးလာတတ္တဲ႕ ရင္ခုန္ၿခင္းေတြ အခုေတာ႕ ငါ ေသာ႕ခတ္ သိမ္းထားႏုိင္ခဲ႕ၿပီ
မိကလ်ာ…
နင္႕လမ္း
နင္သြား
ပုထုဇဥ္ရဟန္းတပါးရဲ႕
အေတြးညေတြၾကား ေခါက္တုံ႕ ေခါက္ၿပန္ လမ္းသလားလြန္းတဲ႕ နင္႕အေၾကာင္းေတြ ငါ႕ ေခါင္းထဲက
ခါထုတ္ႏုိင္ခဲ႕ၿပီ၊ ငါ႕ကုိ လွည္႕မၾကည္႕ပါနဲ႕ေတာ႕
တဖက္လွည္႕
ေက်ာခုိင္း၊ နင္႕ရဲ႕ အဲ႕ဒီ ႏွဳတ္ခမ္းေတြရက္ရက္စက္စက္ မဲ႕ၿပီး ငါ႕ကုိ မုန္းလုိက္စမ္းပါ၊
နင္ေပ်ာ္ရာကုိ
ေၿခလွမ္းဖဝါး တစ္ရာမက လွမ္းသြားလုိက္ေတာ႕၊
ငါ႕ကုိ ခြင္႕လႊတ္ပါလုိ႕
မေတာင္းဆုိ။
ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕
ၿဖစ္တည္ၿခင္းကုိပဲ ပီပီသသၾကီးနဲ႕ ငါ
နင္နဲ႕ ေဝးရာ
ေဝးရာ ငါလည္း ရဟန္းတစ္ပါး ပီသခဲ႕ၿပီ။
ေအးခ်မ္းသြားပါၿပီ
မိကလ်ာ………………………….
အရာအားလုံး
ေအးခ်မ္းသြားပါၿပီ……………………….
ငါ႕ ေခါင္နံရံ
နဲ႕ အမုိးေတြလဲ မုိးလုံသြားခဲ႕ၿပီ …………….။
