“ၾကယ္ေတြကုိ ရုိက္တဲ႕ ၾကိမ္သံ”

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ နဲ႕ မင္းသုဝဏ္ တုိ႕ကုိ စင္တင္ေပးခဲတဲ႕

ဆရာၾကီး ေဖေမာင္တင္ရဲ႕ မွတ္ခ်က္စကားေလး တခု မွတ္သားရဖူးသည္၊

“ေနာက္လူက ေရွ႕ကလူထက္ မေတာ္ရင္ ေလာကၾကီး နိမ္႕ဆင္းသြားမွာေပါ႕”

                          …………………………………………………………..

သုိးေက်ာင္း ဆရာၾကီးေတြ ၾကိမ္စၾက္ာ ေအာက္မွာ အခ်ဳိးက် ဝပ္တြားခဲ႕ရဘူးတဲ႕ သုိးငယ္တေကာင္ရဲ႕

အတိတ္ေတြဟာ လြမ္းေမာစရာပါ၊

“မင္းတုိ႕ေတြ ၾကီးမွ ငါ႕ၾကိမ္လုံးကုိ မလြမ္းနဲ႕” လုိ႕ ဘဝနဲ႕ ရင္းၿပီး ဆုံးမရွာတဲ႕ ဆရာသမားရဲ႕ စကားကုိ ကုိယ္က

ႏွဳတ္ခမ္းကုိက္ မဲ႕  ရြဲ႕၊

ခုေတာ႕လဲ younger men ဘဝေတြနဲ႕ အတိတ္ရဲ႕ တံခါးေတြမွာ ၾကိမ္လုံးသံနဲ႕ ဆုံးမစကားေတြ ဆိတ္သုန္းခဲ႕တာ ၾကာေပါ႕၊

ကုိယ္နဲ႕ ဆရာသမားေတြက နယ္ၿခား ေၿမၿခား၊

“မင္းမွတ္ထား ဘဝမွာ ဆရာသမားေကာင္း ဆုိတာ မင္းအတြက္ အၿမဲတမ္း အမွန္တရားပဲ၊

ဘာၿဖစ္လုိ႕လဲ ဆုိတာ ဆရာသမားေကာင္းဆုိတာ သူ႕ေကာင္းက်ဳိး အတြက္ တပဲ႕ေတြရဲ႕ ဘဝကုိ ဘယ္ေတာ႕မွ ခ် မနင္းတတ္ၾကလုိ႕ပဲ၊ ဒါကုိ တပည္႕လုပ္တဲ႕ မင္းက ၿမင္ေပးတတ္မွ ရမယ္ ”

ေခါင္းအုံးထက္က အေတြးစေတြကုိ ဘယ္သူ စုိက္ပ်ဳိးခဲ႕ပါသလဲ? ဆုိတာမ်ဳိးနဲ႕ ကုိယ္က သဲ႕သဲ႕သာ ၿပန္ၾကားေနမိဆဲ……..

                                     ………………………………………………………….

“ဟဲ႕ ေမာင္လြင္ လာခဲ႕ မင္းဟာ ေနာင္တခ်ိန္ တုိင္းၿပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ရမဲ႕ အိမ္ေရွ႕စံ မင္းသား၊ ဒီ ငါးေၿခာက္ၿပားေလးမွ မထိန္းသိမ္းႏုိင္ရင္ ေနာင္ ဘုရင္ၿဖစ္သြားရင္ မင္းတုိင္းၿပည္ကုိ မင္း ဘယ္လုိ ထိန္းသိမ္း အုပ္ခ်ဳပ္မလဲ”

ၿဗဟၼစုိရ္ ၾကိမ္လုံး ဝင္႕သံေတြကေန အိမ္ေရွ႕စံ ခ်ာတိတ္ ေမာင္လြင္ဟာ ေနာင္အခ်ိန္ ေထရဝါဒ သမုိင္းေခတ္ တစ္ခုကုိ ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ႕ေလာက္ေအာင္ အထိ အေထာက္ကူ ၿပဳခဲ႕ေလ၏ တဲ႕

ကုိယ္လည္း…………

                              ……………………………………………………………….

“အေနာက္ေတာင္

မီးေတာက္ေတြကေန

ဟုိး….. ၾကယ္ပ်ပ်ေတြ အထိ

ငါ႕ကုိ ခပ္ရုိင္းရုိင္းေလးပဲ

ေလွာ္ခတ္ၾက

 ေလွာ္ခတ္ၾကစမ္းပါ ကြဲ႕” ……..  

                  

ဗုဒၶအရွင္ကေတာ႕ ၿမင္းဆရာၾကီး ေကသိ နဲ႕ စကားစၿမည္ မွာ……

တပည္႕ေတြကုိ ဆုံးမနည္း ၃ မ်ဳိး သင္ၿပေတာ္မူခဲ႕ပါသတဲ႕၊

အႏုနည္း ဆုံးမနည္း၊(သုစရုိက္တရားနဲ႕ နတ္ၿပည္ကုိ ၿပၿပီး ဆုံးမနည္း)

အၾကမ္းနည္း ဆုံးမနည္း၊(ဒုစရုိက္တရားနဲ႕ ငရဲ တိရစၦာန္ အပါယ္ ၄ဘုံကုိ ၿပၿပီး ဆုံးမနည္း)

အဲ႕လုိမွ မရရင္ “သတ္ၿပစ္တယ္ ပ” ဆုိေတာ႕ ဆရာၾကီး ခမ်ာ ပါးစပ္ေလးဟ၊ ကုိယ္ေလးၾကဳံ႕ ၊ ထိန္႕လန္႕သြားတဲ႕ မ်က္လုံး အစုံနဲ႕

“ အရွင္ဘုရားႏွယ္ သူမ်ားတကာေတြ ေၿပာေတာ႕ ကုိယ္ေတာ္က always avoid from killing ဆုိဗ်၊ ဘယ္ႏွာ႕ သတ္ၿပစ္တယ္လုိ႕ မိန္႕ရသတုန္း” ဆုိေတာ႕မွ

“ဒီလုိရွိတယ္ဗ် သတ္ၿပစ္တယ္ ဆုိတာ ဒီလူမုိက္သည္ ငါ ဆုံးမထုိက္ေသာ သူ မဟုတ္ ဆုိၿပီး၊ ထုိ႕လူရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိး ဆုိးက်ဳိး အတြက္ ဘာတစ္ခြန္းေသာ စကားကုိမွ မေၿပာေတာ႕ၿခင္း ကုိ ဆုိတာပါ”  ဆုိေတာ႕မွ

ၿမင္းထိန္းဆရာၾကီး သေဘာက်၊ မ်က္ႏွာ ၿပဲၿပဲၾကီးက ၾကယ္ေတြ လ,ေတြ ထြက္က်မတတ္ ၿဖီးက်ၿပီး

အစၦရိယံ ဝတ အဗၻဳတံ ဝတ ဆုိၿပီး ထ သာဓုေခၚေလ၏၊ တဲ႕

“ ငါ ဖတ္ဖတ္ ေမာတယ္ကြယ္၊

ေလာကဓံ အမွားနဲ႕ စတဲ႕ ယဥ္ေၾကာေတြသာ

ေသာက္ေသာက္လဲ ၿပဳိက်ေစခ်င္ရဲ႕”

                         

                                    (သာကီလုလင္)