ေဆာင္ၿခဳံေကြးလုိက္တာနဲ႕ စိတ္ကူးေတြ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးကုန္တယ္၊
ပုထုဇဥ္ သိပ္ပီသလြန္းတဲ႕ အေတြးေတြထဲ ဂေယာက္ဂယက္ႏုိင္လြန္းတဲ႕ စိတ္ေတြ အသာေခါက္သိမ္း၊
ဒါေၾကာင္႕လဲ လူၾကီးသူမေတြ ေၿပာၾကတာ ထင္ပါရဲ႕၊
ေဆာင္းတြင္း အိပ္မက္ ဂေယာက္ ဂယက္ ဆုိၿပီးေတာ႕ေလ၊
ကုိယ္ကေတာ႕ အိပ္မက္ေတြတင္ မကဘူး အေတြးေတြပါ ဂေယာက္ဂယက္ ဆန္လြန္းတယ္၊
……………………………..
ကုိယ္႕ အနီးနား တဝွဳိက္ အေမ႕ရဲ႕ အိမ္ ၾကမ္းတုိက္ေနတဲ႕ အသံကုိ ၾကားတယ္၊
တရုတ္ၿပည္က ေရာဂါ ခံစားေနရရွာသည္႕ အသက္၆၀ ေက်ာ္ အရြယ္ သားကုိ စြပ္ၿပဳတ္တုိက္ၿပီး ၿပဳစုေနရွာတဲ႕ ၉၀ ေက်ာ္အရြယ္ ဇရာအုိ မိခင္ရဲ႕ ပုံရိပ္လႊာေတြ မ်က္လုံးထဲ ထင္မွတ္လာတယ္၊
ကုိယ္ဟာ ခ်က္ၿခင္း ဗ်ာဓိထဲ စိတ္လြတ္ ကုိယ္လြတ္ ပါသြားေတာ႕တာပဲ၊
………………………………………………………
“ေနေကာင္းရဲ႕လား”
လက္ေကာက္ဝတ္က ေသြးေၾကာေတြေပၚ စမ္းလုိက္တဲ႕ ေအးစက္စက္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားနဲ႕ အတူ အေမ႕ရဲ႕ စုိးရိမ္မွဳ စြတ္စုိသံေတြ ကုိယ္႕ တကုိယ္လုံး လႊမ္းၿခဳံ သြားတယ္
“သိပ္ မေကာင္းခ်င္ဘူး အေမ”
အေမ႕ မ်က္ႏွာ မေကာင္း၊
အေမ႕ရဲ႕ ေရေႏြး ငွဲ႕သံကုိ အတုိင္းသား ၾကားေနရသည္၊
ကုိယ္႕ မ်က္လုံးေတြ ဖြင္႕ထားလား ပိတ္ထားလား ကုိယ္ မသိေတာ႕၊
………………….
လူေတြ ကုိယ္႕ကုိယ္ လူမမာ လာေမးၾကသည္၊
“ဘယ္လုိ ေနေသးလဲ”
‘ေသခါနီး ဗ်ာဓိဟာ ဘဝမွာ အနာက်င္ဆုံး ႏွိပ္စက္မွဳ ၿဖစ္မွာပဲ’ တဲ႕
ကုိယ္႕ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္မွာ လာေမးၾကမဲ႕ ေမးခြန္းမ်ဳိးေတြကုိ ခုကတည္းက အလြတ္က်က္ေနမိတယ္၊
“ေနေကာင္းလား”
“သက္သာလား”
“ဘယ္လုိေနေသးလဲ”
လူမမာ တစ္ေယာက္ကေရာ လွဳိက္လွဳိက္လွဲလွဲ ၿပဳံးၿပခြင္႕ ရွိပါသလား?
ကုိယ္ ေဝ႕လည္ေၾကာင္ပတ္ လုိက္ၾကည္႕မိ၊
ေသခါနီး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကုိယ္႕ အသက္ကုိ ၿမတ္ႏုိးပုံက သိပ္ အစြန္းေရာက္ လြန္းေနမလားလုိ႕ သံသရာကုိ ေမးစမ္းၾကည္႕ခ်င္တယ္၊
………………………………………………….
ငါ႕မွာ တစ္ေယာက္တည္း ၿဖစ္ေနရတဲ႕ အထဲ
ေဝါခနဲ ေပ်ာက္ဆုံးလုိက္ရ
တာရာမင္းေဝ(ေနၾကတ္ခ်ိန္)
…………………………………………………..
ဗုဒၶအရွင္ကေတာ႕ ဘဝမွာ “ကုိယ္သာ နာခ်င္ နာပါေစ စိတ္ အနာမခံပါနဲ႕” တဲ႕၊
ခႏၶာကုိယ္ၾကီး ဇရာ ရဲ႕ ေလာင္ကြ်မ္းမွဳေအာက္မွာ တေၿမ႕ေၿမ႕ ယုိ႕ယြင္း ပ်က္စီးလာတဲ႕ အခ်ိန္၊
ဗ်ာဓိက စစ္ မေၾကၿငာပဲ ကုိယ္႕ကုိ တဖက္သတ္ ဝင္တုိက္ခုိက္ လုိက္တဲ႕ အခ်ိန္၊
‘ကုိယ္သာ အနာခံလုိက္ပါ စိတ္ အနာမခံပါနဲ႕’ တဲ႕၊
(ရုပ္)
(ေဝဒနာ)
(သညာ၊ မွတ္သားမွဳ)
(သခၤ ါရ)
(ဝိညာဏ္၊ သိမွဳ)
ခႏၶာ ငါးမ်ဳိးနဲ႕ ဖြဲ႕ စည္းပုံထားတဲ႕ ကုိယ္ ၾကီးေပၚမွာ စြဲလမ္းစိတ္နဲ႕ လူမုိက္ဟာ
ကုိယ္႕ ခႏၶာကုိယ္ ေပၚ တပ္မက္တဲ႕ မွဳေၾကာင္႕ ‘အတၱ’ လုိ႕လဲ ယူရဲ႕၊
ဒီ “ခႏၶာ ငါးပါး ဆုိတဲ႕ ကုိယ္သာ လွ်င္ ငါ ကုိယ္တုိင္၊ ငါ႕ကုိယ္ ၾကီးဟာ ငါ႕ ဥစၥာ” ဆုိတဲ႕ စိတ္နဲ႕ တဒဂၤ က်န္းမာ ေနမွဳေပၚမွာ သာယာသူဟာ ေနာင္ ခႏၶာကုိယ္ၾကီး ဗ်ာဓိ တရား ႏွိပ္စက္လာတဲ႕ အခ်ိန္၊ ေသာက ပရိေဒဝ ေတြ ၿဖစ္ေနဦးမယ္ ဆုိရင္ အဲ႕ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးဟာ ကုိယ္လည္း နာ စိတ္လည္း နာ တဲ႕ လူမ်ဳိးေတြ ၿဖစ္ပါ သတဲ႕
ဒါေၾကာင္႕ “ကုိယ္သာ နာ ခ်င္ နာေနပါေစ စိတ္မနာ ပါေစ” နဲ႕လုိ႕ ဗုဒၶ အရွင္က ခႏၶသံယုတ္ နကုလပိတ သုတ္မွာ သတိေပး အမွာထားခဲ႕ပါတယ္၊
နဖူးက ေခြ်းစ ေတြ အဖ်ားေငြ႕ ေဆာင္ နံရံေတြနဲ႕ ကုိယ္႕ ႏွာေခါင္းနဲ႕ ကုိယ္ ရုိးရုိးေလး အသက္ရွဳၾကပ္ေနမိၿပန္သည္၊
စိတ္ေတြ ဟုိး ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ ေက်ာ္ခန္႕က ကြ်ပ္တသပ္သပ္ ၿငီးရင္း ေလွ်ာက္ထားေနရွာတဲ႕ အရြယ္လြန္ ဒကာတေယာက္ရဲ႕ သား ကုိ လက္အုပ္ေလး ခ်ီေနဟန္ မ်က္လုံးထဲ တေရးေရး
“သားေတာ္ အရွင္ေရ တပည္႕ေတာ္မွာေတာ႕ အရြယ္ကလည္းၾကီး၊ အသက္ကလည္း ေနာက္ဆုံး အရြယ္ကုိ ေရာက္ေနပါၿပီ၊ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီးခ်က္ကေတာ႕ ေၿပာမေနနဲ႕ ဟုိနားက နာလုိက္ ဒီနားက ကုိက္လုိက္နဲ႕ မၿပတ္ကုိ နာက်င္ေနတာပါ႕၊ ဒါေၾကာင္႕ သားေတာ္ေလး ကုိလည္း အခ်ိန္ၿပည္႕ လာဖူးႏုိင္မွာ မဟုတ္သလုိ သားေတာ္ရဲ႕ တပည္႕သား ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေက်ာင္းတုိက္ေတြကုိလည္း အပါတ္စဥ္တုိင္း သြားၿပီး အၿမဲ မၿပတ္ ဖူးၿမင္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင္႕ ခု ၾကဳံတုန္းေလး တရားေဟာပါဦးလား ဘုရား၊” တဲ႕
“ေရေႏြး ေသာက္ဦးေလ”
အေမ ကုိယ္႕ကုိ ၾကည္႕ေနသည္၊ ေရေႏြး ေသာက္ဦးသာ ေၿပာေနတာ ေဆးေတြပါ ထုိးေပးေနသည္၊
“ေသာက္”
ကုိယ္ ဓာတ္ပုံထဲက တရုတ္ၿပည္ထဲ ခ်က္ၿခင္း ေရာက္သြားသလုိ ခံစားရ၏၊
အေရးၾကီးတာကေတာ႕ စိတ္ မနာမိဖုိ႕ရုံေလး ေလ ………
No comments:
Post a Comment