“ဘာသာေန႕ သာကီ႕အထူးမဟာသီရိဓမၼာ ဘာညာသာရကာ ဧရာမ ဒ႑ာရီေတာ္ၾကီး”

ပ်င္းပ်င္းရွိေနတဲ႕ ဘဝေတြ မ်ားလာ ေလစြတကားးးး
ရွင္သစၥာ ရွင္စကၠ တုိ႕ဆီေရာက္ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေပါက္တတ္ကရမ်ား ေလပြ
ဒီလုိပါပဲ ငယ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းေတြ ၿပန္ေတြ႕ရင္ စကားလုံးေတြက ဆီငယ္ေရေပါက္ေတြလုိပဲ….
ေထရ္ရွင္ ႏွစ္ပါးခမ်ာ ကုိယ္႕ေလေအာက္ ပ်ားပ်ားေမွာက္
နဖူးတြန္႕ ဒူးေကြး ပါးစပ္ဟ ခါး လိမ္ကြကြနဲ႕ နားေသာတ ဆင္လုိက္ရရွာၾက
ၾကဳံကြဲ ဆုံကြဲ ေတြထဲ အနတၱေတြက ထုိးၾကိတ္ထားတဲ႕ နဂုိမူရင္းေလးအတုိင္းပါပဲ
အခ်ိန္တန္ေတာ႕လဲ ၿပန္လာရ….
ဆုိင္ကယ္တစင္းေပၚ ခြတတ္ တကယ္႕ကုိ မသင္႕ေတာ္တဲ႕ ရဟန္းနဲ႕ စတုိင္ၾကား
ထီးတလက္နဲ႕ ကာကြယ္ေပးခဲ႕
ဗန္ေမာ္ဆရာေတာ္ရဲ႕ အခင္းသြား စနစ္လုိပဲသေဘာထား မ်က္ႏွာေတြကုိ ကုိးကားမေနခဲ႕ေတာ႕ပါဘူး
ဒီလုိနဲ႕ ၾကဳံၾကဳံၿခင္း ကားေပၚတတ္ တကယ္ေတာ႕ ၿမဳိ႕ထဲ ဆုိတာကလြဲရင္ ဘယ္လုိ သက္ပုံ မ်ဳိးမွ ၾကဳိတင္သိမထားခဲ႕ လွည္းတန္း လား ဆူးေလ လားးးး
နဝေဒး လမ္းမၾကီးေပၚမွာ လမ္းမွားေနတဲ႕ ရဟန္းတပါး
“မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးထားလဲ သမုိင္းက သနားလိမ္႕မယ္ မဟုတ္” တဲ႕
ငုိခ်င္ခ်င္ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ ၿပည္၊ လွည္းတန္းနဲ႕ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ အဓိပတိ မကြဲၿပား
ကဲ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဗဟုသုတ နည္းလုိက္ေလသလဲ
ႏုိင္ငံၿခား ယူနီဗာ မွာ စိန္ပန္းရိပ္ေတြ နင္းလာတဲ႕ သူက ခုေတာ႕ မိခင္ အဓိပတိမွာ မ်က္စိလည္ရပါသတဲ႕
ကိစၥမရွိ မ်က္စိမွိတ္လွမ္းေလွ်ာက္
လမ္းဆုံးရင္ေတာ႕ ရြာေတြ႕မွာပဲ
လူက မက္တပ္လုိက္ဖုိ႕ သင္႕ေတာ္ေပမဲ႕ သကၤန္းက မက္တပ္လုိက္ရတာ မသင္႕ေတာ္ၿပန္ဘူးတဲ႕
ဒီလုိနဲ႕ လုိင္းကားၾကီးေတြေပၚ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးစားေပး ဝါက်နဲ႕ တမတ္ေတာင္ မေပးရပဲ ထုိင္ခုံ အလကားရ “အေဟးေဟး ေပ်ာ္သဟ အကုန္က် သက္သာတယ၊္ တကၠစီ စီးရတာထက္ လုိင္းကားေတြ စီးရတာ အဲ႕ဒါေတြ တြက္ေခ် ကိုက္တာ ငွဲငွဲ”
တာေမြေစ်းေရာက္ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ ေခါင္းေပါင္းနဲ႕ ဗလီၾကား ရင္တမမနဲ႕ လမ္းသလား
ဒါ ငါ႕တုိ႕ ႏုိင္ငံလားဟ
အေရးထဲ စီတီဇင္ မွားေနလား လုိ႕ ေတြးရေသး
ဟုတ္တယ္ေလ
ဘယ္ၾကည္႕ၾကည္႕ အင္းဂရိ လုိပဲ ေရးေရး ထားၾကတာကုိဂ်ာ
“ညက္စိလည္ဒါေပါ႕ရုိ႕ တားဂ အင္းဂိခ်ာ မွ မတက္ထွာရယ္”
ေက်ာင္းေရာက္ ေရခ်ဳိး
စူပါဝမ္းေပၚတတ္ ေစ်းဝယ္ရင္းနဲ႕ ငပိေရခ်က္
ပဲမ်ားတဲ႕ ရဟန္းတစ္ပါး ေခ်ာင္းဆုိးၿခင္းက အလွပ်က္ေစသဗ်
သကၤန္းက ေနေပမဲ႕ လူက မေနေတာ႕ အဲ႕လုိပဲ အစုိးမရခ်င္းေတြက သခၤါရဆန္တယ္။
ဒီေန႕ အဖုိ႕ကေတာ႕ ကမၻာ႕ အရွည္လွ်ားဆုံး ဒ႑ာရီ ၿဖစ္ေနမလား
ညက်ရင္လည္း ဟုိလူေတြ ခုိင္းထားတဲ႕ ဟုိကိစၥက လုပ္ရဦးမယ္
ေလဘာဒယ္ဂ်ာ ဂယ္ဘာပဲ………….