သာကီ႕ အေမေပ်ာက္ဆုံးၿခင္း

သုိ႕ …………….

သက္ဆုိင္ရာ

အေၾကာင္းရာ။  ။ သာကီ႕အေမ ေပ်ာက္ဆုံးၿခင္း…

အကြ်ႏု္ပ္ ရဟန္းေတာ္ သာကီလုလင္ ၏  တဦးတည္းေသာ ခ်စ္သမိခင္ ေက်းဇူးရွင္သည္၊

၂၅၊ ၁၊ ၂၀၁၃၊ ေသာၾကာေန႕ အခ်ိန္ ၁၁ နာရီ ၂၅ မိနစ္(PM) တြင္ မူရင္း ခႏၶာကုိယ္ တခုလုံးေပ်ာက္ဆုံးသြားပါေသာေၾကာင္႕ အၿမန္ဆုံး ရွာေဖြေပးပါရန္ အေလးညႊတ္ ပန္ၾကားအပ္ပါေၾကာင္း၊

                                                                                         သာကီလုလင္

ဟုတ္ပါတယ္ ၿပႆနာ က အဲ႕မွာ စတာပဲ၊

ကိုယ္႕အေမ ေပ်ာက္သြားတယ္၊

ဓာတ္ပုံေတြထဲက ကုိယ္႕အေမ ဆုိတဲ႕ လူေပ်ာက္သြားတယ္၊

ေပ်ာက္တယ္ ဆုိရင္လဲ ေပ်ာက္တယ္ေပါ႕ လက္ခံလုိ႕ရေသး၊

အခု ေပ်ာက္သြားရုံတင္မကဘူး၊  အေမ႕ေနရာမွာ သူ႕ကုိယ္သူ “ဟဲ႕ ငါ နင္႕အေမေလ” ဆုိၿပီး ရင္ဘတ္ၾကီး ပုတ္ပုတ္ၿပ တဲ႕ အဘြားၾကီး တစ္ေယာက္ပါ၊

ကုိယ္အရမ္း စိတ္ရွဳပ္ရတယ္၊ ကုိယ္႕အေမ အစစ္ကုိ ရွာေပးစမ္းပါ ဗ်ာ ေၿပာလဲ မရ၊

ကုိယ္႕ကုိယ္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏုိင္တယ္လို႕ လူေတြက သမုတ္ၾကတယ္၊

ဟုတ္တယ္ ကုိယ္႕အေမ မ်က္ႏွာအစစ္ကုိ သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္အားေလာက္ ဘယ္သူက ပုိ ေလ႕လာၿပီး မွတ္ထားႏုိင္မွာတဲ႕လဲ ၊ (ခြ်င္းခ်က္အေနနဲ႕ အေဖက လြဲလုိ႕ေပါ႕ေလ)

ကုိယ္႕အေမကုိ ကုိယ္ေတြ႕ခ်င္တယ္၊

ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ေလာကၾကီးထဲ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႕ လိပ္ၿပာေပ်ာက္တဲ႕ ဝိညာဥ္တစ္ေကာင္လုိ ၿဖစ္ေနတယ္၊

ဟာဗ်ာ…..

ကုိယ္႕အေမကုိ ကုိယ္ အၿမဲတမ္းေတြ႕ေနၾက ၿမင္ေနၾကပဲ

ကုိယ္ ေၿပာတဲ႕ စကားကုိ လက္မခံၾကဘူး၊ ၾကာေတာ႕ ကုိယ္က ကုိယ္႕ေရွ႕က အဘြားၾကီးကုိ ကေလးဖတ္တဲ႕ စင္ဒရဲလား ပုံၿပင္ေတြထဲက မိစၦာမၾကီး တစ္ေကာင္လုိ ၿမင္လာတယ္၊

ကားတြန္းစာအုပ္ထဲမွာဆုိ ဝတ္စုံနက္ၾကီး ဝတ္၊ ႏွာေခါင္းက ေကာက္ေကာက္၊ ပါးစပ္က ၿပဲၿပဲ၊ လက္သည္းေတြက ရွည္ရွည္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႕ပဲ စဥ္းစားၾကည္႕၊

ဒါေပမဲ႕ ၿပႆနာက မိစၦာမၾကီး အေၾကာင္းမဟုတ္၊ ကုိယ္႕အေမ ေပ်ာက္ဆုံးၿပီး ကုိယ္႕အေမေနရာမွာ တၿခား အဘြားၾကီး တစ္ေယာက္ ဝင္ သရုပ္ေဆာင္ေနၿခင္းပဲ၊

ရုပ္ရွင္ေတြ TV ေတြထဲမွာေတာ႕ မင္းသား တစ္ေယာက္က ဇာတ္ကားတစ္ကားကုိ အေမတစ္ေယာက္ ေၿပာင္းၿပီး သရုပ္ေဆာင္လုိ႕ ရေပမဲ႕ ဒါက ဇာတ္ကား ရုိက္ေနတာမွ မဟုတ္တာေလဗ်ာ၊

ၿပႆနာပဲ ဗ်ာ ကုိယ္႕ အေမ တကယ္ေပ်ာက္သြားတာပါ၊

ေၿပာရဦးမယ္ ဗ်၊

ဟသၤာတထြန္းရင္ ၾကီးရဲ႕ အေမနဲ႕ အေမ႕အေၾကာင္း မဟုတ္တဲ႕

အေမနဲ႕ အေမတု အေၾကာင္းေလး

……………………………………………………………………….

ဘဝရဲ႕ အေရးၾကီးဆုံး ဘာသာေဗဒေတြ အေၾကာင္း ေကာက္ၿခစ္မိရင္းက အမ်ားတကာေတြ မိဘေမတၱာဘြဲ႕ေတြ ေရးသလုိ ကုိယ္လဲ ေရးခ်င္လာတယ္၊

ဒါေပမဲ႕ ခက္တာက စာေရးၿခင္း အတတ္ပညာမွာ ကုိယ္က

ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿမာက္ေၿမာက္ ေလာက္ေလာက္လားလား မေရးတတ္ၿခင္းပဲ၊

ကိုယ္က လူညံ႕တစ္ေယာက္၊ အေမ႕ဓာတ္ပုံကုိ ထုတ္၊

အခန္းက်ဥ္းေလးက မီးေရာင္ေဖ်ာ႕ေတာ႕ေတာ႕မွာ လင္းခ်င္သလို မလင္းခ်င္သလုိ စူတူတူေလး လုပ္ေနတယ္၊

အဲ႕က စၿပီး ကုိယ္႕အေမ ေပ်ာက္သြားတယ္၊

ကုိယ္႕အေမ ေပ်ာက္သြားၿပီ ဆုိမွေတာ႕ မိခင္ေမတၱာဘြဲ႕ေတြ ကုိယ္ဘယ္လုိေရးမလဲ၊

“ဓမၼကထိကၾကီး လုပ္ေတာ႕မယ္ဆုိ  နာမည္ၾကီးခ်င္ရင္ လြယ္သဗ်၊ မာတုေပါသက သုတၱန္လုိ မိခင္ ေမတၱာဘြဲ႕ တရားေတြ မ်ားမ်ား ေဟာဗ်ာ၊ ပရိတ္သတ္ သည္းေခ်ၾကဳိက္ေတြေလ၊ ႏုိင္ငံေရးေတြလဲ ေၿပာရဲရမယ္၊

အထက္လူၾကီးေတြကုိ ေဆာ္ႏုိင္ေလ နာမည္ၾကီးေလ ေခတ္ကုိ ကုိယ္႕လူရ ဟား ဟား” တဲ႕

မိတ္ေဆြ ေၿပာစကား………..(မဆုိင္တာေတြ ေၿပာမိၿပန္ၿပီ၊ထားေတာ႕)

ကုိယ္က ဘာေရးမွန္း မသိတာနဲ႕အဲ႕လုိပဲ စကားေတြက ေတာင္ေရာက္ ေၿမာက္ေရာက္ရယ္ေလ၊

ေရာ္ ခင္ဗ်ာကလဲ အေနာ္႕အေမက တကယ္ေပ်ာက္သြားလုိ႕ပါဆုိ၊

……………………………………………………………………………

ကုိယ္႕ အခန္းက်ဥ္းေလးရဲ႕ ညာဘက္ေထာင္႕မွာ ကပ္ထားတဲ႕ ေရတံခြန္ပုံ ပန္းခ်ီးကားခ်ပ္ဆီက ေရစီးသံ သဲ႕သဲ႕ ေလးကုိ ၾကားမိတယ္၊

“ကုိယ္႕လူ ပန္းခ်ီကားၾကီးက ဒါဗင္ဂ်ီ ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးလက္ရာၾကီးမ်ား ၿဖစ္ေနမလားပဲ”

ဒါေတြ ကုိယ္မသိ၊ စီနီယာ ဆရာေတာ္ေတြ ကပ္သြားတာ ရယ္၊

ကိုယ္က ပန္းခ်ီဆုိတာလဲ ခံစားတတ္တာ မဟုတ္၊ ဒါေပမဲ႕ ေဖ႕ဘုတ္မွာေတာ႕ ဗဂ်ီေအာင္စုိးၾကီးရဲ႕  page ကုိ တကယ္ခံစားတတ္သေယာင္နဲ႕ ခပ္တည္တည္ like လုပ္ထားလုိက္မိေသး၊ ခုမွ ဖြင္႕ေၿပာတာ၊ ကုိယ္က ဘာမွ နားလည္တာ  ဟုတ္ဘူးရယ္၊

ထားေတာ႕ ရွည္ၿပန္ၿပီ၊

ၿပႆနာက ကုိယ္႕ေတြ႕ေနက် ၿမင္ေနက် အေမ႕မ်က္ႏွာက ကုိယ္႕ေရွ႕မွာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားလုိ႕ပါပဲ၊

Buddha ရဲ႕  first sermon အသြားအလာ က အခ်ဳိးမွ က်ရဲ႕လား၊ ကုိယ္က အဲ႕လုိ ဗုဒၶအရွင္ကုိလဲ အထြန္႕တက္ခ်င္တဲ႕ ငမုိက္သား တစ္ေကာင္ ၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္ေနတတ္တယ္၊ တခါတေလပါ၊

ညာဥ္႕ငွက္ တခ်ဳိ႕ရဲ႕ လေရာင္အားၿပဳ ဟစ္ေၾကြးသံ တခ်ဳိ႕ကုိ ကုိယ္ၾကားတယ္၊

ေရွးရုိးစဥ္လာအရ ‘နိမိတ္ မေကာင္းဘူး’ တဲ႕

ဖတ္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ စာေတြထဲမွာေတာ႕ ‘အိမ္ေပ်ာက္ ရွာပုံေတာ္ ဖြင္႕သံ’ ဆုိပဲ ၊

ကုိယ္ ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ အဲ႕လုိပဲ ၿမဳိ႕ၿပေစ်းၾကီး အလယ္မွာ အေမနဲ႕ တကြဲတၿပားၿဖစ္သြားေတာ႕ ေအာ္ငုိခဲ႕ဖူးတာပဲ၊

ေရွးရုိးေတြထဲက မထြက္ႏုိင္တဲ႕ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကသာ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ ေပ်ာက္ေနတတ္ၾကတာတဲ႕ေလ၊

ေအးဗ်ာ စကားေတြက အဲ႕လုိပဲ ေခ်ာ္ေခ်ာ္ထြက္သြားတယ္ ၊

ၿဖစ္ပုံကေတာ႕ အေနာ႕အေမ ေပ်ာက္သြားလုိ႕ပါဗ်ာ၊

အဲ႕ဒါကူရွာေပးၾကပါဦး ေၿပာခ်င္လုိ႕၊

ဟုိ အဘြားၾကီးကေတာ႕ “ဟဲ႕ ငါ နင္႕အေမဟဲ႕ နင္႕အေမ” လုိ႕ သူ႕ရဲ႕ တပင္တုိင္ သီခ်င္းေတြ အားနဲ႕ မာန္နဲ႕ ဆုိေနဆဲဗ်ာ၊

ေက်ာက္ခႏၱီ ေစတီ ၾကီးဆီက ဓမၼသံေတြမွာ ကုိယ္႕အေမနာမည္ မပါခဲ႕ပဲေလ၊

ကုိယ္႕အေမဆီမွာ ပိႏၷဲေရာင္ ဆံႏြယ္စ ေလးေတြ ရွိတယ္၊

ကုိယ္႕အေမဆီမွာ သနပ္ခါး ပါးပါးလိမ္းထားတဲ႕ ႏွင္းဆီေရာင္ ပါးမုိ႕မုိ႕ေလး ရွိတယ္၊

ကိုယ္ ငယ္ငယ္က စိန္ေၿပးတမ္း ကစားရင္ ကုိယ္႕ေနာက္ကုိ အားၾကဳိးမာန္တက္နဲ႕ ေၿပးလုိက္တတ္တဲ႕

ေၿခေထာက္ေလး တစုံ ကုိယ္႕အေမဆီမွာ ရွိတယ္၊

ကုိယ္ ငယ္ငယ္ အိပ္ရာဝင္ခါနီးတုိင္း အိပ္ရာဝင္ ပုံၿပင္စာအုပ္ ဖတ္ဖတ္ၿပတတ္တဲ႕ ေတာက္ပတဲ႕ မ်က္ဝန္း အစုံ

ကုိယ္႕အေမဆီမွာ ရွိတယ္၊

(ကုိယ္ေပးခ်င္တဲ႕ သဲလြန္စေလးကေတာ႕ အဲ႕ဒါပါပဲ၊)

က်န္တာ ကုိယ္ဘာမွ မသိ၊ ကုိယ္ကေတာ႕ ဓာတ္ပုံ အေဟာင္းေလးထဲ ဇရာပိ အေၾကာင္းကေန ေရွ႕မဆက္ရဲ၊

အတိတ္ ေဆြးေဆြးေလးထဲ အေမရဲ႕ ဘုရားရွိခုိးသံ သဲ႕သဲ႕ေလး ထည္႕ေဖ်ာ္လုိက္ေတာ႕…..

ၾသကာသ……… ၾသကာသ……….

(ထုတ္ၾကည္႕မိေသာ အေမ႕ ဓာတ္ပုံေဟာင္းေလးအား ခံစား၍၊ ေတြးမိေတြးရာ ေၾကာင္သည္၊)