ဗာရာဏသီရဲ႕ အာရုံေက်ာေတြကုိ ဆြဲဆန္႕လုိ႕ မနက္ခင္းေတြရဲ႕ တေရးႏုိးသံကုိ သူက အသံလႊင္႕လုိက္သည္၊
"ဝါးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
သူ႕ေဘးက အခန္းေဖာ္ နီေပါေက်ာင္းသားေလးကေတာ႕ အင္းေအာင္ အင္းေအာင္ ဘာေတြမွန္းေတာ႕ မသိ၊ စာက်က္ေနတာ ဟုေတာ႕ သိသည္ ၊(ေမဂ်ာ မတူ၍ မသိ)
ဟုတ္တယ္ သူရဲ႕ အခန္းေဖာ္ေလးကေတာ႕ စာေမးပြဲ ရက္ေတြ
လည္မ်ဳိ္ၿမဳပ္လာသည္ႏွင္႕ အမွ် သူအိပ္ခ်ိန္ေတြကုိ ဖဲ႕ သုံးေနသည္ထင္၊သူနဲ႕ ေတာ႕ ကြာပါ႕ သူက ေတာ႕ အိပ္ခ်ိန္ေတြကုိ တုိးခ်ဲ႕လုိက္သည္ စာေမးပြဲ နီးၿပီေလ အားရွိရမယ္ မဟုတ္လား))
(ဒီေကာင္ ခုတေလာ ငါထက္ အိပ္ရာထ ေစာေနပါလား) ရဟန္းက သူဥာဥ္ အတုိင္း မေကာင္းတဲ႕ ဘက္က ေရြးၿပီး စဥ္းစားကာ ေပေစာင္းေပေစာင္းၾကည္႕ရင္း ေဘစင္ေတြ ရွိရာသုိ႕ ေၿခလွမ္းေတြကုိ တာ စလႊတ္လုိက္၏၊
ခုတေလာ တကၠသုိလ္မွာ စာေမးပြဲ ရက္ေတြ နီးလာသည္ႏွင္႕ အမွ် ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြ စိပ္လာသည္၊
ငယ္ငယ္တုန္းက ပရိယတၱိ ပညာေရးခန္းမေတြ အလယ္ကုိ သြားဖုိ႕ ေၿခလွမ္းတုံ႕ေနတတ္္တဲ႕ သူအတြက္ေတာ႕ တကၠသုိလ္ ဆုိတာၾကီးက သူ႕စိတ္ကုိ ဒီလုိပဲ တငင္ငင္ဆြဲေခၚရင္း တႏွစ္ပင္ ကုန္လု နီးခဲ႕ ပါပေကာ…………………..
"ဘေႏၱဂ်ီး you sleep long time"
လွည္႕ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ အခန္းေဖာ္ နီေပါသား
(အင္း ခုတေလာ ဒီေကာင္ ငါ႕ ကို ဆုံးမစကားေတြ ေၿပာတာ မ်ားၿပီ)
ၿပဳံးၿပလုိက္သည္၊
ညာဘက္လက္ တဘက္က မ်က္ေခ်းခြာၿပီး အိပ္ခ်င္မူးတူး ဒယီးဒယုိင္ေလွ်ာက္လာတဲ႕ သူ႕ကုိ
ဂ်ာရူး ဆုိတဲ႕ တံၿမက္စည္း လွည္းသမားေလးက ထုံးစံအတုိင္း ႏွဳက္ဆက္ေလသည္
‘ဂုရုဂ်ီး နာမာစေတးးးးးးးးးးးးးးးး’
ဘာလဲဟ သူကလဲ ေရာေယာင္ၿပီး ယဥ္ေက်းမွဳ ဆန္လုိက္သည္၊
ေခါင္းညိတ္လွ်က္၊
‘နာမာစေတးးးး ဂ်ာရူး၊’
ေၿပာရင္း လက္တဖက္က ကပ္ပါလာတဲ႕ မ်က္ေခ်းကုိ အၿပင္သုိ႕ ေတာက္လႊတ္လုိက္သည္၊
(မ်က္ေခ်းသည္ မေန႕ကရဲ႕ ေနာက္ဆုံး အတိတ္ၿဖစ္သြားေလၿပီ)
………………………………………………
သခၤန္းစာေတြ နဲ႕ စာသင္ခန္းေတြကုိ ဖတ္ရတာ ညီးေငြ႕ တဲ႕ သူပီပီ
ခါတုိင္းေန႕ေတြလုိပဲ စာသင္ စားပြဲခုံေတြနဲ႕ ဗာရာဏသီ ဘလက္ဘုတ္ေတြေအာက္ အေရာက္သြားဖုိ႕
သူ႕ေၿခေထာက္ေတြကုိ အမိန္႕ေပးေနရဆဲ….
ဒီေန႕ သင္မဲ႕ သင္ခန္းစာက ဥပက ၾကီးနဲ႕ ဗုဒၶ အရွင္ တုိ႕ရဲ႕ ေတြ႕ဆုံခန္း………..
ေတြ႕ခဲ႕ ေနရာေလးက အႏၱရာ စ ဂယံ ၊ အႏၱရာ စ ေဗာဓိ ံ တဲ႕
ဘာမွ မဆုိင္ ေရာက္ဖူးခဲ႕ ဖူးတဲ႕ ေနရာေလး တခုမုိ႕ သူလြမ္းသြားသည္။
ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕ လမ္းဖယ္ေပးခဲ႕တဲ႕ ဥပက ၾကီးရဲ႕ ဟန္
ငါ ဟာ ဇိန မည္တဲ႕ဗုဒၶပင္ ၿဖစ္ေလတယ္လုိ႕ ရဲရဲေတာက္ မိန္႕ၾကားေနတဲ႕ ဗုဒၶရဲ႕ ဟန္
ဒါေတြကုိ သူက စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာသာ ေကာက္ၿခစ္မိရင္း
' အ လုိက္ပါဘိ ေမာင္ရင္ဥ ရယ္' လုိ႕ ခပ္ဖြဖြ ေရရြတ္မိသည္၊
သူ႕ရဲ႕ အခ်စ္ရဆုံး ေဘာ္ေဘာ္ၾကီးေတြေတာ႕ ၾကားလုိ႕ မၿဖစ္ ၊ ဒီ မတာ ေတြကလြယ္တာမဟုတ္၊
ေတာ္ၾကာ “ မင္းစကားကလဲ ေတာ္ေတာ္ ဖရု(fruit) လွပါလား” လုိ႕ လာေၿပာေနမွ ဒုကၡရယ္၊
……………………………………………………….
"ယေန႕ နံနက္
ငါ႕အိမ္ၿပတင္း၌ထုိင္ေနစဥ္
ေလာကသည္
လမ္းသြားလမ္းလာ တစ္ဦးပမာ
ခဏတၿဖဳတ္ရပ္
ငါ႕အား ေခါင္းညိတ္ၿပ
ထုိေနာက္
ထြက္ခြါသြားေလသည္"
တဂုိး(ငွက္ေတေလ)
………………………………………………………….
No comments:
Post a Comment